Latest Blog Post

Halay Aşkına....

Geçenlerde arkadaşlarla oturuyoruz, konu nereden açıldıysa düğünlere geldi. Herkes bir ağızdan,
“Yaa keşke bir düğün olsa da gitsek, şöyle bir oynasak, kurtlarımızı döksek!” diyor.

Ben de durur muyum, hemen mantık filtrem devreye girdi:“Arkadaş, biz göbek atacağız diye neden masum insanları evlendirip başlarını yakıyoruz? Gidelim bir eğlence yerine, kendi göbeğimizi kendimiz atalım, kimsenin günahına girmeyelim!”Ve öyle de yaptık.

Plan yapıldı, akşam buluştuk. Mekâna girdik, yemekler yendi, bir iki duble moral içeceği alındı.
Sohbet, kahkaha derken DJ bir anda o meşhur düğün şarkısını patlattı: “Erik Dalı Gevrektir!” İşte o an... kimse birbirine bakmadı bile, refleks gibi yerimizden fırladık.Oynamaya başladık, ama öyle böyle değil. Sanki yıllardır yasaklıymışız da göbek atma affı çıkmış gibi!

Pistte halay mı çekiyoruz, zıplıyor muyuz belli değil.
Yan masadaki amcalar bile “Bunlar kesin yeni boşanmış” diye bakıyor.Bir ara fark ettim, ağzım kurumuş. Çöldeki bedeviler kadar suya hasretim. Terleme konusuna hiç girmeyeyim, çünkü “su gibi terledim” lafı bile bana az kalır. Yani beni gören “Sucuk gibi olmuşsun” dediğinde ben gururla “Evet, tam piştim!” dedim.
Ayaklarım sanki kendi vücudumdan ayrılmak istiyor, dizlerim “bizi neden bu kadar kullandın?” diye isyan ediyor.
Ama ne gam! Çünkü eğlendik, güldük, dans ettik.
Ve en güzeli sefer kimseyi evlendirip başını yakmadık, kendi eğlencemizi kendimiz ürettik!
Ders mi? Bazen mutlu olmak için nikah memuru gerekmez; sadece iyi müzik, birkaç dost ve biraz da ritim duygusu yeter.
------------------------